Ανάγνωση
Μου αρέσει να διαβάζω. Όταν ήμουν νήπιο ακόμη, άκουγα τα παραμύθια που μου διάβαζαν με ύφος επίσημο. Καθόμουν δίπλα στην μητέρα μου και την παρακαλούσα να διαβάζει φωναχτά τα βιβλία της με θαύματα αγίων. Λίγους μήνες αργότερα, έκανα το μεγαλύτερο βήμα της ζωής μου. Έμαθα να συλλαβίζω θαρρετά αυτό έλεγαν τα βιβλία. Το επόμενο πρωί περήφανα ανακοίνωσα στην νηπιαγωγό μου το σπουδαίο γεγονός: Έμαθα ανάγνωση. Αδιαφόρησε. Δεν πτοήθηκα όμως. Ξεκίνησα από το αλφαβητάρι και συνέχισα... Γενόμουν μέσα από τα βιβλία, έπλαθα τον χαρακτήρα μου, μεγάλωνα μαζί με τους ήρωες. Μέχρι που η επιστήμη τους με κέρδισε. Μέσα από αυτή προσπαθώ να τα αγαπήσω αλλιώς. Να τα αγαπήσω επιστημονικά, με βάση τα είδη τους, τα ρεύματα, τις κριτικές για αυτά, την εποχή και τους συγγραφείς τους. Ένας καθηγητής μου είπε πρόσφατα σε μια παράδοση: <<Οι συγγραφείς μοιάζουν με τον Θεό. Έίναι πλάστες>>. Τόσοι συγγραφείς, τόσα έργα. άλλοι σημαντικοί, άλλοι άσημοι, όλοι όμως με μια ιστορία να πουν. Ίσως και την δική τους.
Πρόσφατα έμαθα να είμαι πιο επιλεκτική στις επιλογές μου. Να μην παρασύρομαι από τους νόμους της αγοράς. Να διαβάζω βιβλία με νόημα και όχι αυτά που βρίσκονται στις μπροστινές προθήκες των βιβλιοπωλείων με τα πλουμιστά εξώφυλλα, αλλά εκείνα που θα μου δώσουν γνώση και θεμέλια γερά, που πάνω τους θα στέκομαι ορθή. Φέτος έμαθα να αναζητώ και να επιλέγω το σωστό βιβλίο. Όχι γιατί δεν μπορούσα νωρίτερα. Αλλά το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ο κακός λύκος που παραμονεύει και σου επιβάλλει την καταραμένη άσκοπη αποστήθιση. Πέρυσι απλώς προσπαθούσα να μπω στο ακαδημαϊκό κλίμα. Φέτος το έργο μου συνεχίζεται και η βιβλιοθήκη μου μεγαλώνει.
Τι μου αρέσει να διαβάζω??? Για τον έρωτα, την αγάπη που παρόλες τις δυσκολίες δείχνει το αληθινό της πρόσωπο και παλεύει. Τον έρωτα, που ίσως λίγο άνθρωποι γνώρισαν και έγιναν κοινωνοί του θείου, προδώθηκαν ή πέθαναν για χάρη του. Τον έρωτα που εγώ δεν θα γνωρίσω....Μου αρέσει να διαβάζω για την ανδρειά την δειλία, την απάτη, το εγκλημα, τις θυσίες....Γενικότερα για την ζωή. Δεν λένε ότι η λογοτεχνία αντικατοπτρίζει την ζωή;
Καληνύχτα. Αύριο κλείνουν 2 χρόνια από την στιγνή δολοφονία ενός παιδίού. Δεν είχε προλάβει να ζήσει. Ούτε όμως θα του άρεσαν όσα γίνονται εν ονόματι του. Το να τρομοκρατήσεις να καταστρέψεις ή να σκοτώσεις δεν επιβεβαιώνει τίποτα. Ας αναλογισθεί ο καθένας μας απλώς γιατί έφυγε. Γιατί ο κόσμος είναι τόσο κακός και τόσο άγριος? Ποιός φταίει και εμείς τι κάνουμε? Μήπως πια δεν διαβάζουμε αρκετά? Μήπως χάσαμε την δυνατότα να ονειρευόμαστε?
Αγαπητή Τζενούλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πολλή συγκίνηση διάβασα το σχόλιό σου στην Αναγνώστρια για το βιβλίο μου " Η εταίρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου". ΄Ηταν πραγματικά μια ευχάριστη έκπληξη να βλέπω ότι υπάρχουν άνθρωποι με ευαισθησία που συγκινούνται από τα γραπτά μου. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.
Επισκέφθηκα το χώρο σου και επιβεβαιώθηκα στην ιδέα που σχήματισα για σένα, είσαι στ΄αλήθεια άτομο με μεγάλη ευαισθησία και παρ΄όλα όσα λες εγώ σου εύχομαι να τον γνωρίσεις τον έρωτα. ΄Ολοι έχουν δικαίωμα να νιώσουν το υπέροχο και οδυνηρό άγγιγμά του.
Πρόσθεσα και εγώ το ιστολόγιο σου σε αυτά που παρακολουθώ.
Αγαπητή κυρία Τσαμαδού,
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι ιδιαίτερη τιμή και απίστευτη χαρά, που λαμβάνω απάντηση σας. Τα λόγια μου για το έργο σας εκφράζουν απλώς την αλήθεια! Η γενιά μου έχει ανάγκη απο βιβλία σαν τα δικά σας. Χρειαζόμαστε ανθρώπους σαν εσάς που θα διευρύνουν τους ορίζοντες μας και θα μας κάνουν να βιώσουμε την λογοτεχνία ως μια ευχάριστη απασχόληση και όχι ως μια σχολική αγγαρεία.
Ευχαριστώ για τα υπέροχα λόγια σας και με τιμά το γεγονός ότι παρακολουθείτε το ιστολόγιο μου! Όσο για τον έρωτα, εκείνος είναι η κινητήρια δύναμη των πάντων, όπως έλεγαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι. Εκείνος καθοδηγεί τα βήματά μας....