Είναι πολύ έυκολο να μιλάς εκ του ασφαλούς. Είναι πολύ εύκολο να μιλάς καθισμένος στον καναπέ σου, με ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι.Εύκολα και ανώδυνα μπορείς να κρίνεις γεγονότα και καταστάσεις, τα οποία έγιναν όταν ακόμη εσύ δεν είχες γεννηθεί.
Στη ζωή μας υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο ένας σε προστάζει να μείνεις, να αγωνιστείς, να παλέψεις, ακόμη και να πεθάνεις για αυτά που πιστεύεις. Σου δείχνει πώς δεν πρέπει να διστάζεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι για το δίκιο σου, για αυτά που πιστεύεις, γι αυτούς που αγαπάς. Η πορεία θα είναι δύσκολη καιανηφορική. Τα πόδια σου θα ματώσουν. Θα συναντήσεις εμπόδια που όλο και περισσότερο θα σε ωθούν να τα παρατήσεις. Θα σε χλευάσουν, θα σε διαγράψουν, θα σε δωροδοκήσουν, θα σε μισήσουν. Εσύ αυτούς να τους αγαπάς περισσότερο από τους φίλους. Γιατί είναι καλύτερο να σε ζηλεύουν και να ασχολούνται μαζί σου, παρά να σε λυπούνται και να αδιαφορούν.
Ο άλλος δρόμος θα είναι εύκολος. δεν θα υπάρχουν σκαλοπάτια, αλλά κυλυόμενες σκάλες. Πάντα λιακάδα κι ένα δροσερό αεράκι να χαϊδεύει το πρόσωπό σου. θα δεις όλες τισ ομορφιές και θα γευτείς τις ηδονές της ζωής. Θα είσαι ωραίος και αγαπητός. Όλοι θα σε κολεκεύουν και θα σε γεμίζουν πλούτη και κοσμήματα, των οποίων η λάμψη θα σε μαγέψει. Θα έχεις τα πάντα.
Και μετά από χρόνια, όταν τα χρόνια θα διαβούν και θα κάνεις τον απολογισμό της ζωής σου, με μόνη συντροφιά τον εαυτό σου, θα καταλάβεις τι τραγικό λάθος έκανες. θα καταλάβεις και θα πονέσεις. Εκείνος που πήρε τον δρόμο της αρετής θα πονέσει, ίσως λιγότερο. Θα μετανοιώνει για τις ευκαιρίες που δεν έζησε, για τον έρωτα που ποτέ δεν βρήκε, για τους φίλους που απαρνήθηκε, γιατί ήταν απορροφημένος στον αγώνα του. Ο άλλος, χορτασμένος από ηδονές και απολαύσεις, θα καταλάβει πόσο μάταια ήταν όλα. θα καταλάβει την διπροσωπία και του ψέμα που τουπρόσφεραν. Θα υποφέρει, μα θα είναι αργά. Η επιλογή είναι καθαρά δική μας.
Πώς όμως ασπάζεσαι τέτοιες επικίνδυνες απόψεις???Δεν σέβεσαι τους ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους μόνο και μόνο για να μπορείς εσύ να σπουδάζεις, να μιλάς, να αναπνέεις??Αθεόφοβε, υποκριτή, κακούργε. Σε μεγάλωσαν για να γίνεις έτσι ή έγινες στην πορεία; Τι έφταιξε; Οι γονείς σου, οι δάσκαλοι σου,ή το ξερό κεφάλι σου?
Φοβάμαι για το μέλλον. φοβάμαι γαι το πώς θα πορευτούμε. Φοβάμαι για μένα. Γι΄αυτό που θα γίνω. Οι καιροί είναι χαλεποί και ο δρόμος μακρύς. Δεν υπάρχει καθοδηγητής, δεν υπάρχει φίλος. Μόνο ο Θεός και η ψυχή μας.