Επιτέλους έμαθα πώς να προσθέτω διάφορα gadgets στο blog μου. Αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα.
Είναι ωραίο να βλέπεις όμορφα πράγματα. Είναι ωραίο να πηγαίνεις στο θέατρο, στο μέγαρο, να περπατάς στην θάλασσα... Και όλα αυτά αποκτούν μεγαλύτερη αξία όταν τα μοιράζεσαι με άλλους ανθρώπους.
Μερικές φορές όμως υπάρχουν στιγμές που θέλεις να τα αφήσεις όλα πίσω σου, να κλείσεις όλα τα παραθυρόφυλλα της καρδιάς σου και να μείνεις με τον εαυτό σου. Να συνομιλήσεις μαζί του η να πας μόνος μια βόλτα. Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε, είναι απόλυτα ζωτικό να μην διστάζουμε να ακούμε το σώμα και το μυαλό μας.
Μοιάζουμε χαμένοι, ντυμένοι με παρωπίδες,να περπατάμε σε δρόμο που έχει φτιαχτεί για εμάς από άλλους. Φτάσαμε σε σημείο να καθορίζουν άλλοι για μας πότε θα γεννηθούμε, πότε θα μιλάμε, πότε θα αναπνέουμε. Τώρα τελευταία προσπαθούν να καθορίσουν έννομα και τον θάνατο. Ευθανασία σου λέει ο άλλος. Τέτοια πράγματα ούτε στα ζώα δεν κάνεις. Αυτά ΜΟΝΟ ο Θεός μας τα καθορίζει.
Πολλοί λένε οι μοίρα μας είναι προκαθορισμένοι, άλλοι ότι εμείς καθορίζουμε την μοίρα μας. Δεν ξέρω ακόμη τι να υποστηρίξω. Ίσως να είναι ένα συνοθύλευμα τύχης και επιλογών, είτε καλών είτε κακών. Δεν μπορώ όμως να χωνέψω ότι οι άλλοι αποφασίζουν για εμάς.
Carpe noctem,φίλοι μου. Ζήστε όσο μπορείται. Ή όσο μας αφήνουν. Επίσης μπορείτε να σχολιάσετε άφοβα αυτά που γράφω. Να συμφωνήσετε ή όχι...
Καληνύχτα σας!!!!!!!!!!!!!